Ошол түнү такыр уктай албадым. Кудум жаш баладай боздоп, ыйлап чыктым...

26-январь, 11:29

1 794 ᠌ ᠌ ᠌ ᠌᠌ ᠌ ᠌᠌

Сулайман ажы кезектеги кызык окуяны сунуштады. Жашоодо болгон бир окуя мындай баяндалат:

“Бир жерде жол кырсыгы болду. “Тез жардам” машинасы жана айланасында көптөгөн адамдар топтолуп турушту. Унаадан болжол менен 25-26 жаштардагы өспүрүм жигитти чыгарып алышты. Кара канга чыланып, денеси эзилип кеткен, буту болсо денесинен ажырап калыптыр. Ал чыңырып, кыйкырып, калтырап-какшап жатты. Бир убакта ал агасына карап:

-- Өлгүм келбей жатат!.. Мухаммед (ага)! Мухаммед, мен намаз окубайт элем го, Валлохи (Аллага ант) өлүштү каалабайм. Коркуп жатам! Өлгүм келбейт! Майып болуп, шал болуп, өмүр бою баса албай калсам да мейли, ыраазымын. Эми намаз окуйм. Майыптыкка, шал бойдон калсам да, баарына ыраазымын. Бирок өлүштү каалабайм!”

Эл кыйла чогулуп калган, мен да ошол эл арасында турат элем. Карап, көрүп турам, аябай коркуп жаттым. Акыйкатта оңой эмес, коркунучтуу абал... Жанагы баладан дагы эле кан агып, эч токтобой жатты. Каны түгөнүп, акпай калганга чейин... Анын өңү барган сайын көгөрө баштады. Жанындагы агасы болсо жалынып-жалбарып:

-- Иним, келмени айт, айтчы, суранам, келме келтиргин! - деп тынбай жалбаруу менен убара эле...

Жигит токтобой кыйкырып, чыңырып, өзүн жоготуп койгон, сөз менен айтып жеткире алгыс абалда эле. Келме айтуу бул жакта турсун, атүгүл түшүнө турган бир сөз айтканга чамасы жок эле... Бир убакта анын руху чыгып кетти окшойт, тынчтанып, “жым” болуп калды. Кыймылдабай калды. Ооба, ал көз жумду...

Дарыгерлер анын денесин атайын керебетке жаткырып, бетин жаап коюшту. Андан кийин анын айланасындагылар көңүл айтышып:

-- Колубуздан эч нерсе келбеди. Көп кан жоготкону жана сыныктары көп болгондугу үчүн аны сактап калуунун айласы болбоду, - деп капалуу абалда көңүл айтышты.

Ошондо мен биринчи жолу адамдын өлүп жатканын өз көзүм менен көрдүм. Ал жадагалса түбөлүк келмесин да айта алган жок. Өлүм күтүлбөгөн жерден келет. Парз жана милдеттенмелерибизди калтырбашыбыз, эч качан шалаакылык кылбашыбыз керек. Сөздүн ачыгы да ушул: качан өлөрүбүздү эч кимибиз билбейбиз.

Ошол түнү такыр уктай албадым. Кудум жаш баладай боздоп, ыйлап чыктым... Негизи билем го, бирок, мына бул сөздөр эч кулагымдан кетпей койду: "Валлохи (Аллахка касам), намаз окуйм. Өлбөйүн, сөзсүз окуйм! Сөз берем, өлбөй калсам болду, окуйм!”.