Айланамдан боштукту жана өлүмдү көргөнсүймүн..
Качандыр бир күздүн муздак, бүркөө, жамгырлуу таңында бакчаны аралап баскандырсыз... Жылаңач дарактар алсыз шамалга күүлөнүшөт. Жолдун баары түшкөн, күбүлгөн жалбырактар. Айланамдан жалгыз гана боштукту, ичиркенткен суукту жана өлүмдү көргөнсүйм. Бирок күзгү гүлдөр: астра, роза, георгиналар бажырайып ачылып турат. Накта күздүн жыты, күздүн көрүнүшү сезимдерди дирилдетип, эски жарамды эске салды. Жакында бул сулуулуктун баарын кар басып калат. Суук күндөр башталат.
Күзгү гүлдөргө тигилем. Таажыларын назик кармалайм. Өзүмө салыштырам. Баардык жакшы нерселерден айрылып, ак карлуу ааламды көздөй бара жатканыма жүрөк ачышат. Азыр кеч күз. Жакында кыш келет. Согушу жайланып бараткан жүрөктөй элестетем өзүмдү. Үмүт-кыялдардын мүрзөлөрүн аралап жүргөндөймүн. Кайсы бир ойчул айткандай, "артымды карагым келбейт, алдым көрүнбөйт". Менин жандүйнөмдүн көрүнүшү ушундай ...
Акмаанай
"Азия Ньюс" гезити
